Hoge dosis strumazol/thiamazol of lager? De meeste mensen doen het beter op lagere dosis met hetzelfde resultaat.
https://europepmc.org/article/MED/3303792
NB: strumazol is de merknaam, thiamazol is de werkzame stof
Is er een effect van de dosis thiamazol op de remissie bij de ziekte van Graves? Resultaten van een langlopende prospectieve studie. De European Multicentre Trial Group of the Treatment of Hyperthyroidism with Antithyroid Drugs.
Benker G, Reinwein D, Kahaly G, Tegler L, Alexander WD, Fassbinder J, Hirche H.
Abstract
DOEL:
Het optimale regime van schildklierremmers voor de ziekte van Graves blijft controversieel. De European Multicentre Trial Group heeft de effecten van de dosis thiamazol op de lange-termijn uitkomst van de ziekte van Graves onderzocht.
ONTWERP:
Uitgebreide follow-up van patiënten uit een prospectieve multicentrische studie, bedoeld om de effecten van de dosis thiamazol op de uitkomst van de ziekte van Graves te bestuderen. Wij hebben eerder gerapporteerd dat de terugvalpercentages niet verschilden na een medicatievrije observatieperiode van 12 maanden; de terugvalpercentages bedroegen respectievelijk 37% en 38%. In dit artikel beschrijven wij de uitkomst bij deze patiënten na een gemiddelde observatieperiode van 4,3 +/- 1,3 jaar en hebben wij gezocht naar potentiële voorspellers van deze uitkomst.
PATIENTEN:
Driehonderddertien patiënten met de ziekte van Graves werden gerandomiseerd naar een behandeling met een constante dosis van 10 of 40 mg thiamazol gedurende 1 jaar, met levothyroxinesuppletie naar behoefte.
METINGEN:
Bij opname in het onderzoek: schildklieromvang, T4, T3, TSH-bindende remmende immunoglobulinen, urinaire jodide-uitscheiding, schildklieropname, Crook’s therapeutische index van hyperthyreoïdie (een maat voor de klinische ziekte-ernst). Bij het vervolgonderzoek: TSH, T4, T3, grootte van de schildklier, echografie van de schildklier, THS-bindende remmende immunoglobulinen.
RESULTATEN:
Het totale recidiefpercentage was 58%. Er was geen verschil in recidiefpercentage tussen patiënten behandeld met 10 of 40 mg thiamazol (58,3 vs. 57,8%). Vijf patiënten waren spontaan hypothyroïd geworden, zonder duidelijke relatie met de dosis antischildklier medicatie. Patiënten die recidiveerden en patiënten die in remissie bleven, verschilden niet met betrekking tot: leeftijd, grootte van het struma, oftalmopathie, mediane jodiumuitscheiding, serum T4 of serum T3, therapeutische index van Crook en schildklieropname ten tijde van het begin van de studie. Geen van deze variabelen was dus potentieel geschikt om het resultaat te voorspellen. Deze bevinding werd bevestigd door Cox’s proportionele hazard regressie. Het met echografie gemeten schildkliervolume verschilde niet tussen patiënten in remissie en patiënten met recidief. Er was geen verschil in het beloop van endocriene oogsymptomen, in de behoefte aan steroïden en radiotherapie voor oogsymptomen, of in de echostructuur van de schildklier tussen patiënten in de 10 en in de 40 mg groep, noch verschilde het serum TSH bij patiënten die in remissie waren gebleven (0,8 +/- 0,6 mU/l in de 10 mg groep, 1,0 +/- 0,8 mU/l in de 40 mg groep).
CONCLUSIES:
De dosis thiamazol bij de behandeling van de ziekte van Graves kan veilig worden beperkt tot de minimaal vereiste dosis. Dit biedt dezelfde kans op remissie als hogere doses, en biedt de beste balans tussen risico en voordeel.